Vandaag ben ik wezen wandelen met Jan. Zelfs 3 keer.

Ik vindt het leuk om met iemand van mijn gezin lekker te wandelen,en vooral naar het park.

‘S middags moest Melissa naar de musical en liepen Jan en ik mee.

Onderweg naar de musical mocht ik eventjes loslopen van Jan.

Toen ik weer thuis kwam ben ik gauw gaan slapen.

Hier even een berichtje van jouw vriendje Binq. Life is good!

Vandaag ben ik een half uur alleen geweest (vrouwtje had afgelopen week al een keer 5 en een keer 10 minuten geoefend) en in plaats van te gaan keten ben ik lekker gaan slapen.

Sinds een week ga ik elke dag naar het park en mag ik loslopen. Omdat ik het nog een beetje spannend vind blijf ik dicht in de buurt van de vertrouwde benen, maar ik durf elke dag een stukje verder te lopen.

Op school ben ik zeer populair en ik kom dan ook geen aandacht tekort. Er komt daar ook een “stoere” Rothweiler die bijna even oud is en die is een beetje bang van mij. Nou ben ik natuurlijk wel erg stoer, want ik stap op elke hond af, ongeacht zijn of haar formaat. En als ze naar mij gaan blaffen, blaf ik gewoon terug.

’s Nachts ben ik al zindelijk. Vrouwtje is heel blij dat ze nu niet meer elke dag de slaapkamer hoeft te dweilen. Overdag is het nog een beetje moeilijk, zeker als ik aan het spelen ben. Ik heb dan natuurlijk geen tijd om te waarschuwen dat de nood hoog is! Wel gisteren even geblaft, omdat ik nodig een hoopje moest. Vrouwtje snapte de hint! Vandaag ben ik benoemd tot kanjer, omdat ik nog niets in huis gedaan heb!

Eten is geen enkel probleem meer. Sterker nog, ik ben al op dieet! Van week 10 tot 11 kwam ik maar liefst 2,2 kg aan. Vrouwtje schrok zich lam. Dus nu krijg ik nog maar 80 gram brokjes en Duck en ondanks dat  zegt de weegschaal vanmiddag dat ik al 10,6 kg weeg.

Nou, je leest het: het gaat prima met mij en dat wilde ik even laten weten.

Vandaag moest Binq voor het eerst naar onze eigen dierenarts, Dr. Vroege in Heenvliet. Het is wel even rijden met de auto, maar onze ervaringen met deze dierenarts zijn goed. Dus dat hebben we er graag voor over.

Gisteren is onze Binq nl. 9 weken geworden en dat betekend dat hij weer een inënting moest krijgen. Binq gaf geen kik toen hij de prik kreeg.

In de wachtkamer is het harten winnen een koud kunstje en iedereen moet dan ook lachen als je tegen forse honden uitdagend zit te blaffen.

Gisteren was een drukke dag voor Binq. Om kwart over een moest hij bij de dierenarts in Oegstgeest zijn. Het autorijden blijft nog vreemd, zodat hij eerst behoorlijk piept vanaf de achterbank die hij deelt met Melissa. Gelukkig gaat het allemaal goed met het herstel van de blaasontsteking. Voor de zekerheid krijgt hij nog een keer medicijnen en het verzoek om over twee weken nog een keer langs te komen.

Nadat Ellen nog even moeite heeft om de juiste weg naar huis te vinden, kan hij weer even uitrusten in zijn mand.
Om half vijf gaan we naar het kantoor van FIER om Binq te showen. Daar aangekomen wordt Binq uitgebreid geknuffeld en krijgen we allemaal kadootjes voor Binq (bedankt!).

Door alle gebeurtenissen was Binq blijkbaar erg moe, want hij werd pas om negen uur wakker en nadat hij buiten geplast had kon hij nog even lekker bij Ellen in bed liggen.

Vandaag kregen van de fokster de officiële foto’s van onze superpup Binq. Eén van deze foto’s staat ook in zijn paspoort. Is hij niet erg mooi?

Zijn oor is op de foto waarop hij staand te zien is is rood. Dat komt omdat hij de laatste weekjes in het nest in de gaten gehouden moest worden. Hij heeft een blaasontstekking gehad, maar alles lijkt nu weer prima in orde. Vrijdag mag Ellen nog met Binq naar de dierenarts waar hij tijdens de blaasontsteking is behandeld. Hoogstwaarschijnlijk zal dat dan voor het laatst zijn.

De bench was nog niet zo leuk bevonden. De eerste dag was hij wel even bekeken, maar meestal werd de mand gebruikt als Binq moest uitrusten van het ontdekken.

Maandag werd zijn eten in de bench geserveerd, maar erin liggen dat vond Binq maar niets.

Vandaag was het zover na het ravotten ging Binq in de bench liggen en viel daar diep in slaap. Zonder problemen kon de bench ook dicht.

Na een goede reis, zonder te spugen, aangekomen in de Emmastraat. Een plasje buiten op straat lukte niet. Binnen werd de huiskamer verkend, en kon Binq eindelijk weer slapen in zijn nieuwe mand.

Na nog even geborsteld te zijn door Antoinette, wordt de reis naar Rotterdam begonnen.

Nog even buiten in het gras snuffelen, maar een plasje blijft achterwege.